Wat is jouw verhaal?

Column: Door verhalen te vertellen brengen we ordening aan.

Wij zijn eigenlijk verhalenvertellers. We vertellen elkaar verhalen over ons persoonlijk leven. Wij creëren verhalen in romans, films, een lied, een gedicht. Iedere samenleving reikt verhalen aan over het ‘goede’ leven via mythes, sprookjes en levensbeschouwing.

De behoefte om dit te doen komt voort uit een diep verlangen om orde te scheppen in de chaotische wereld en jezelf daarin een plaats te geven. Door delen uit ons leven naast elkaar te leggen, creëren we er een groter geheel van. We begrijpen zo beter wie we zijn, voelen meer samenhang en geven zo zin en richting aan onze levensloop. Op deze manier ontwikkelt je identiteit.

Nu is het vertellen van je persoonlijke verhaal best kwetsbaar. Ieder verhaal is immers een weerspiegeling van de keuzes die je hebt gemaakt, de familiegeschiedenis waaruit je voortkomt en de toevalligheden die je overvielen.
Veelal richt je je verhalen op belangrijke hoogte- en dieptepunten. Sleutelervaringen die gaan over het verlies dat je hebt geleden, over het doorstaan van pijn en ongemak. Gaan over succes en daadkracht, over ergens bij horen of je buitengesloten voelen, over hoop en verlangen.

In die hele caleidoscoop ontstaat je persoonlijke ‘mythe’ over hoe je ten diepste bent, waar je vandaan komt, hoe je zo bent geworden en wat het allemaal betekent voor jou. Net als in de romans en films kom je daarin je schurken en helpers tegen die een rol spelen of hebben gespeeld in de ontwikkeling ervan. Je levensverhaal blijkt geen uitgestippelde weg te zijn, maar eerder een improvisatie van ervaringen en handelingen waarin je identiteit voortdurend verschuift.

Elkaar verhalen vertellen is noodzakelijk om te kunnen functioneren. Verhalen nodigen uit om je kwetsbaar open te stellen, om na te denken en doen een appèl op je verbeeldingsvermogen. Verhalen laten vooral weten dat je niet alleen bent.