Ieder vogeltje zingt zoals hij gebekt is

Column: Hij heeft keelpijn en beleeft geen plezier in spreken of zingen. Hij heeft behoefte aan een time out.

Hij heeft keelpijn en beleeft geen plezier in spreken of zingen. Hij heeft behoefte aan een time out.  Niet zozeer een stop in zijn werk, nee …een time out van het zichzelf moed in praten, van het presteren, van zichzelf forceren, de schouders eronder zetten.
Hij ligt nog net niet in ‘de mentale kreukels’, daarvoor geeft zijn werk weer teveel voldoening. Het is een onbestemd gevoel dat zich in zijn binnenwereld roert. Hoewel spreken tegenstaat is het toch fijn om iets erover uit te wisselen, zijn stem te laten horen. Even zijn hart luchten, even zuchten….

Tijdens de vorige stembevrijding workshop kregen we een gesprek met onze collega’s over de werking tussen lichaam en geest. Dat lichaam meer tijd nodig heeft om het inzicht of het nieuwe bewustzijn te laten beklijven.
En krijgt iemand nu keelpijn omdat hij zich forceert en overschreeuwt of ontstaat keelpijn omdat hij zich telkens inhoudt? De ene gaat gepaard met een gebalde vuist, de ander levert een niet-krachtige hand op. In beide gevallen kun je zeggen dat ‘het’ niet als van nature stroomt, en dat je wel aan het zingen kunt beleven wanneer iemand als vanzelf zingt.

De uitnodiging van stembevrijding is om te zijn met wat zich aandient. Er is geen goed of fout. Wel is er vaak een verlangen om te zingen en dat is voldoende reden om geluid te geven. Onze leermeester Jan Kortie schreef er een boek over: “Jouw ziel wil zingen”.

Dat verlangen kun je – als je een beetje je oren spitst – veelvuldig horen in het zingen van de merel: fris, sprankelend, uitnodigend zingt hij zijn juiste toon. Niet geforceerd, niet ingehouden, wel dichtbij en aanwezig in zijn eigen toon.
Elk vogeltje zingt zoals het gebekt is: en zingen doen ze!

Zing mee… fris of hees… dichtbij jezelf… daar gaat het om... dat is voldoende.. Jij bent voldoende.